лып етіп атқа мініп алды

См. также в других словарях:

• тұлып — 1 1. (Монғ.) ешкінің терісінен істелген құрт, май салып қоятын үлкен ыдыс. 2. (Гур., Есб.; Жезқ., Ұлы.) қалта, дорба. Сондахан бір т ұ л ы п алтын берген деді (Гур., Есб.). Т ұ л ы п тесіліп қапты, бар ұным төгіліп қалды. Бір т ұ л ы п т ы қ тері …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шұжық — 1 (Көкш., Қ ту) есіктің құлып ілетін темірі. Ләпкенің ш ұ ж ы ғ ы н жұлып алып кіргенін екі әйел көрді (Көкш., Қ ту) 2 (Сем., Ұрж.) сырға. Ш ұ ж ы ғ ы м сынып қалды (Сем., Ұрж.) 3 (Талд., Панф.; Алм., Шел.) қамыттың ішкі жағына, қамыт ағаш астына …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• алқа — 1 (Гур., Маңғ.; Түрікм.: Красн., Ашх., Таш.) жиын, топ. Бұл а л қ а ғ а түсіп жүрген адам (Түрікм., Таш.). [Түрікменше халқа шеңбер сияқты зат (Рус. туркм. сл., 1956, 277); қырғ. алқа диуаналардың алқа қотан жиыны (К. Юд., КРС, 51); алқа бір… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• баспа — 1 (Түрікм.: Таш., Тедж.; Қарақ.; Рес.: Астр., Орын.; Орал, Жән.; Гур., Маңғ.; Қар., Шет) баспалдақ саты. Мектептің өз б а с п ас ы бар еді, қайда жытырған (Түрікм., Таш.). Б а с п а мен үйдің төбесіне шығып биені қарашы (Қар., Шет). Жүгіре… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• күн сала қарау — (Сем.: Ұрж., Мақ.) көзді қолмен көлегейлеп қарау. Жақын алыс Албыртқа к ү н с а л а қ а р а д ы (Сем., Ұрж.). Көк шөптің басын жұлып тұрған атқа к ү н с а л а ұзақ қ а р а д ы да, көзі бағжаң ете қалды (О. Бөк., Өз от. өш., 297) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• түйнек — 1 1. (Павл., Үрлі.) ешкіде болатын ауру. 2. (Сем., Ұрж.; Түрікм.: Таш., Көнеүр.) мал ауруы, әсіресе ботада жиі кездеседі. Т ү йн е к келгір (Түрікм., Таш.). Т ү й н е к келгір, қара қой үйдің киізін жұлып жеп болатын болды (Түрікм., Көнеүр.) 2 1 …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• шайыр — 1 (Қ орда: Сыр., Жал.; Маң., Маңғ.) су толқынымен көл жағасына шығып қалған құм, тастар. Сырдарияның жағасында ерте кезде пайда болған ш а й ы р л а р Қ орда., Жал.) 2 (Тау., Қош.; Рес., Орын.) сағыз. Сен ш а й ы р д ы қайдан алдың? Тау сағызы да …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• бетқап — зат. сөйл. Бетке киіп алатын қап (маска). Сосын тер мен кірден сатпақтана кептеліп қалған басындағы б е т қ а б ы н жұлып алды (Ә. Әлімжанов, Махамбер. жебесі, 184) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• қораман — зат. көне. Білтелі мылтық. Анау ойрат қ о р а м а н оқ бүркіп жұлып түсіреді ғой (С.Сматаев, Елімай, 2, 395). Қорам мылтық. жерг. сөйл. Қараман. Үңгірдің аузына қолына қ о р а м м ы л т ы қ ұстаған бір еңгезердей қара мерген отырып алды… …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• қырқылыңқыра — ет. Тозығы жету, қиылу. Мырзабек басындағы күнқағары қ ы р қ ы л ы ң қ ы р а п, қағазы көрінген ескі кепкісін жұлып алды (Ұ.Доспанбетов, Шығ., 4, 63) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• самылтыр — зат. Желінген шөптің қалдығы; кәшек. Қорадағы с а м ы л т ы р д ы ң арасынан қылтиып көрінген сүйріктерді жұлып жеп жүрген егіз лақ құлдыраңдап секірген күйі дереу анасының емшегіне жармасады (Қ.Омаров, Әке, 199) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі